امروزه به علت تغییر در ذائقه افراد با توجه به رژیم غذایی سالم و بالا رفتن تقاضا برای شهد خوش طعم و سرشار از خاصیت عسل، باور های گوناگون و بعضا نادرستی در خصوص این خوراکی محبوب و پرطرفدار شکل گرفته است. برخی از این اطلاعات نادرست و رایج در بین مردم باعث شده است تا عده ای از افراد سودجو از این موضوعات سو استفاده کرده و با تبلیغات مکرر ذهن مصرف کنندگان را فریب دهند.
امروز می خواهیم 6 مورد از رایج ترین باور های نادرست در مورد عسل را با شما دوستداران هدیه طلایی رنگ طبیعت در میان بگذاریم.
عده ای بر این باورند که عسل هایی که رنگ تیره تری دارند کیفیت بهتری داشته و یا حتی عسل طبیعی و اصیل می باشند، اما حقیقت این است که کیفیت عسل به هیچ وجه به رنگ عسل مرتبط نمی باشد. طیف رنگی عسل طبیعی می تواند از حالت بی رنگ یا زرد بسیار کمرنگ آغاز شده و تا قرمز تیره ادامه داشته باشد. در واقع این پوشش گیاهی یک منطقه است که تعیین کننده رنگ و عطر و طعم عسل می باشد و عسل تیره تر لزوما با کیفیت تر از عسل کم رنگ تر نمی باشد.
یکی از دیگر باور های اشتباه و رایج در مورد عسل، در نظر گرفتن غلظت آن بعنوان معیاری برای تشخیص عسل با کیفیت از عسل بی کیفیت یا تقلبی می باشد. در این مورد باید بگوییم که دلیل اصلی رقیق بودن بعضی از عسل ها نسبت به انواع غلیظ تر، میزان رطوبت منطقه ای است که عسل در آن تهیه می شود.
بطور مثال عسل هایی که در مناطق جنگلی و شرجی شمال ایران تهیه می شود رقیق تر از عسل های تهیه شده در مناطق نسبتا خشک کوهستانی می باشد، از طرفی دیگر اگر عسل در محیط گرم یا نسبتا گرمی نگهداری شود، طبیعی است که بافت رقیق تری خواهد داشت، لذا عسل غلیظ تر لزوما عسل با کیفیت تری نخواهد بود.
متاسفانه یکی از باور های اشتباه و بسیار رایج در ایران تقلبی در گرفتن عسل شکرک زده می باشد. در جهت رد کردن این باور اشتباه باید بگویم که عسل بطور طبیعی ماده ای فوق اشباع می باشد، بنابراین قرار گرفتن آن در محیطی با دماهای پایین تر، آن را حالت فوق اشباع خارج کرده و بافت آن به حالت کریستاله در می آید.
شاید یکی از دلایل پیدایش چنین باوری استفاده از واژه ی شکرک زدگی برای توصیف فرآیند رس شدن می باشد. رس بستن عسل می تواند دلایل متعددی داشته باشد. اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در این مورد هستید بر روی لینک زیر کلیک کنید.
به عسلی که توسط زنبور های وحشی در لابه لایه صخره ها، کوهستان ها یا بر روی تنه درختان تهیه می گردد عسل وحشی گفته می شود. امروزه برخی سودجویان از شایعات بوجود آمده پیرامون برتری عسل وحشی سو استفاده کرده و قیمت بالاتری را برای فروش و بازاریابی آن در نظر می گیرند.
واقعیت این است که شهد گیاهانی که در منطقه وجود دارد عامل اصلی و تعیین کننده کیفیت عسل می باشد، اگرچه زنبور وحشی به دلیل دسترسی به پوشش گیاهی بکر تر در نهایت ممکن است عسل با کیفیت تری را تهیه کند یا از طرفی عده ای معتقد اند استرس وارد شده به زنبور های پرورشی ( به علت جابه جایی ) باعث وارد شدن شک به آنها و در نهایت کاهش کیفیت عسل نهایی می گردد، با این حال این تفاوت آنقدر محسوس نمی باشد که بتوان خواص عجیبی را که به عسل وحشی نسبت می دهند را باور کرد. از طرفی دیگر به دلیل اینکه زنبور های وحشی از گونه های در حال انقراض می باشند، لذا توصیه می شود تا برای حفظ بقای این حشرات تا حد امکان از عسل کندو پرورشی استفاده کنید.
یکی از مطالب پرطرفدار در میان دوستداران عسل، یافتن راهکاری خانگی و آسان برای تشخیص عسل تقلبی از عسل اصل و باکیفیت می باشد. مطالب بسیار متنوع و به ظاهر کاربردی در این خصوص در فضاهای مجازی به اشتراک گذاشته شده است اما حقیقت آن است که تاکنون هیچ کدام از روش های ذکر شده دلیل و مبنای علمی نداشته است، لذا بهترین راهکار برای تشخیص عسل با کیفیت از نوع اصطلاحا تقلبی آن، انجام برخی آزمون های تخصصی در آزمایشگاه های مواد غذایی می باشد.
اگر مطلبی که تا اینجا گفته شد را مطالعه کرده باشید کاملا متوجه می شوید که داخلی یا خارجی بودن عسل هیچ گونه ارتباطی با خواص کیفی و ویژگی های فیزیکی آن ندارد، همانطور که مدت ها است که کشور ایران در زمینه ی صادرات عسل طبیعی فعالیت داشته است.
اگر شما هم با برخی دیگر از باور های اشتباه در مورد عسل آشنایی دارید در بخش دیدگاه ها نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.