کودکان ذهنی خلاق با قدرت یادگیری و الگو برداری بالایی دارند. آنها اطلاعات شنیداری و رفتاری دریافت شده از محیط اطرافشان را ذخیره کرده و مطابق با این اطلاعات الگوهای رفتاری جدید و حتی گاها رفتاری کاملا مشابه با فردی که بیشتر از بقیه با او در ارتباط هستند، در آنها پدید می آید. در این روز های سخت و بحرانی که غالبا افراد ملزم به خانه نشینی و گذراندن بیشتر اوقات خود با اعضا خانواده شان هستند، رفتار والدین با کودکان در روزهای کرونا از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
شیوع ویروس کرونا چالش های فراوانی را برای والدین بوجود آورده است، که یکی از مهم ترین آنها بروز تغییرات رفتاری بویژه خشونت و در پی آن بی حوصلگی، هیجانات عصبی، بد خلقی و در نهایت ایجاد استرس در کودکان می باشد. استرس به تنهایی مشخصات رفتاری خاص خود را دارد که از بارز ترین آنها می توان به تند حرف زدن، راه رفتن مکرر، بی حالی و گیج شدگی اشاره داشت. همانطور که گفته شد کودکان رفتار های والدین خود را مشاهده کرده و حضور تنش و اضطراب را در وجود آنها احساس می کنند.
لازم است تا ساعاتی از روز را به اتاق فرزندانتان بروید و بدون قضاوت کردن آنها صحبت هایشان را بشنوید. بگذارید تا با خیال راحت از ترس ها آشفتگی هایشان برای شما تعریف کنند و شما در وحله ی اول فقط و فقط شنونده باشید. پس از آن کم کم با آن ها همدلی کنید و در قالب یک دوست، افکار منفی و استرس زا را از آنها دور سازید و آنها را از خودخوری بازدارید.
شنیدن فرزندتان را می توانید در غالب بازی و سرگرمی محقق سازید. بازی های فکری، نقاشی کشیدن، عروسک بازی، صحبت های چالش برانگیز و … بخوبی می تواند افکار منفی را از کودکان دور سازد و به نوعی گویای این مسئله است که اگرچه در شرایط بحرانی کرونا به سر می بریم، اما هنوز هم زندگی جریان دارد و ما امیدوارانه برای آینده ی بدون کرونا تصمیم گیری و برنامه ریزی می کنیم.
گاهی کودکان به دلیل ناآگاهی از آنچه که بعنوان رفتار خوب تعریف می شود دچار سردرگمی می شوند. قبل از هر چیزی باید بدانید که رفتار کودکان بازتاب رفتار والدین و یا افراد نزدیک با آنها هستند. اگر توقع دارید که فرزندتان رفتاری مناسب را در پیش بگیرد موثر ترین روش تکرار آن رفتار از سوی شماست. اگر می خواهید که فرزندتان به آرامی و آهسته صحبت کند، با او با ملایمت صحبت کنید، یا اگر می خواهید که برنامه ی منظم روزانه ای را برای او نظر بگیرید، در مرحله اول این شمایید که باید با آن برنامه پیش بروید.
در نظر داشتن یک برنامه ی مشخص، قابل پیش بینی و متناسب با اولویت های از پیش تعیین شده، می تواند تا حد زیادی سبب ایجاد آرامش در فرزندانمان شود. برنامه ای که در آن زمان بازی و استفاد از تکنولوژی های روزمره، زمان آموزش و یادگیری و زمان تعامل با دوستان در آن مشخص باشد. توصیه می شود تا کودکانی که سن بالاتری دارند در این برنامه ریزی مشارکت داشته باشند و در رابطه با کارهایی که باید انجام دهند، یا می خواهند انجام دهند و حتی زمان انجام آن با آنها به گفتگو بپردازید.
کودکان بخوبی متوجه احساسات والدین خود می شوند و بروز رفتار های پریشان و مضطرب منجر به ایجاد احساس ناامنی و در نهایت بروز استرس در آنها می گردد. توصیه می شود تا حد امکان احساسات خود را مدیریت کنید، خصوصا اگر این احساسات بسیار شدید باشند.
گاهی اوقات کودکان در پذیرش احساسات خود دچار سردرگمی می شود و پرداختن بسیار به این مسئله خود به تنهایی منجر به تشدید رفتار ها و عواطف پریشان در آنها می گردد، بنابراین بهترین راه، معطوف کردن حواس آنها به سایر فعالیت های مفرح نظیر آشپزی، آماده کردن شام و یا ناهار بصورت نوبتی، تغییر آرایهگری خانه ( دکوراسیون خانه )، در حین صحبت کردن با آنها می باشد.
این روزها که بسیاری از مردم در حال گذراندن بحران کرونا در کنار مشغله های کاری بالا هستند، توجه به کودکان، درونیات و رفتار آنها کمرنگ تر از گذشته شده است. فراموش نکنیم که کودکان بیش از هر چیزی، به همراهی و همدلی والدین خود احتیاج دارند. در این شرایط پر تلاطم آنها را به حال خود رها نکنید و همواره برای بالا بردن روحیه آنها و ایجاد محیطی گرم و صمیمی خانوادگی در تلاش باشید.